Pagina's

dinsdag 1 november 2016

Staking op de SVJ? Het halfeeuwfeest waardig gevierd...


Bij vele docenten is de maat vol over de roosterchaos, zo merkte ik gisteren, de laatste dag van oktober 2016. Vooral degenen die les geven aan het eerste jaar zijn in afgelopen blok gek geworden van te kleine lokalen, verplaatsingen tijdens de lessen, geen lokalen, onduidelijkheden en wat al niet meer. Zie wat enkele dagen geleden op deze plek stond over Xedule.

Een van de collega's, Remko van Broekhoven, schreef hierover op vrijdag 28 oktober een brandbrief (zie hieronder). Een ander, verantwoordelijk voor de nieuwe lessen in het eerste jaar (Yael Woortman) bevestigde de hierin gedane constateringen en meldde het management dat de docenten boos en gefrustreerd zijn. Een derde, Peter Douma, stuurde mij een mailtje met een ervaring (zie hieronder). Een vierde enzovoort. Iedereen zegt hetzelfde.

Collega Gert-Jan Peddemors stuurde mij onderstaande foto, van stagegesprekken journalistiek op onze faculteit. Alle ellende in een beeld:

stagegesprek journalistiek op de Bolognalaan
Toen dit alles gisteren in een groep docenten ter sprake kwam, was de houding duidelijk: als blok B opnieuw zo begint gaan we in staking. Bij deze dus de aankondiging. 

Een staking  zou overigens een mooie hommage zijn aan 50 jaar SVJ. Want zoiets zou toch de grondhouding van journalisten moeten zijn: misstanden aan de kaak stellen, be a pain in the ass!

Ik heb e.e.a. doorgestuurd aan Jan Bogerd, hij reageerde ook en weet er dus van. 

Persoonlijk vind ik het ergste dat de gevolgen van deze centralisatie haaks staan op de aankondiging van decentralisatie. Ik begrijp het ook niet. Hoe kan het CvB nu volhouden dat we gaan decentraliseren als evident het tegenovergestelde het geval is? Ik kom komende dagen met meer voorbeelden.

-----------------------------------------

Brandbrief van Broekhoven:

Vandaag kwam ik bij het checken van mijn lokalen voor volgende week, tot de ontdekking dat ik voor mijn groep van 28 (JOD11) op dinsdag tussen 10.30 en 12.30 ben ingeroosterd in een hoorcollegezaal, die bestemd is voor 177 personen. Dit is de spreekwoordelijke druppel die een spreekwoordelijke emmer doet overlopen.

Ik heb in deze drie weken voor mijn onderwijs in één vak aan drie groepen studenten, tien verschillende lokalen aangewezen gekregen. Eenmaal moest ik zelfs binnen één lesblok van twee uur van lokaal wisselen. Iedere keer opnieuw ook moest ik ruim tevoren het aantal tafels en stoelen en de apparatuur checken. In de meerderheid van de gevallen was deze niet in orde, want ofwel er waren te weinig tafels en stoelen ofwel het lokaal was te krap voor de aanwezige tafels en stoelen, ofwel het geluid, ofwel het beeld functioneerde niet. In totaal ben ik elke week op z’n minst een uur bezig met het checken van deze randvoorwaarden, en nog eens een uur met het verhelpen ervan. Ik weet dat ik niet de enige ben met dit probleem.

Ik weet ook vat mijn collega’s en mijzelf hoe vaak wij het beste maken van dergelijke situaties. Maar nu is de maat voor mij echt vol. Ik ga mijn werkgroep niet lesgeven in een collegezaal; ik ga ook niet zelf achter een ander lokaal aan (een eerste check op ‘HU ruimte reserveren’ leert me al dat een geschikt lokaal niet direct beschikbaar is); en ik wacht af wat er voor mijn les van dinsdag alsnog geregeld kan worden door diegenen die verantwoordelijk zijn voor het inplannen van fatsoenlijke lesruimte.

Veel belangrijker – voor onze studenten, voor mijn collega’s en voor mijzelf – lijkt me dat dit probleem vanaf de volgende periode opgelost gaat worden. Het kan echt niet dat op een professionele onderwijsinstelling zo met ruimte en mensen wordt omgesprongen.

Mail Douma:

Had ik je al verteld dat ik onlangs door dat Xedule een groot lokaal moest delen (twee keer twintig studenten is immers veertig studenten, zo simpel is het) met een collega die figuurzaagles gaf? Ik stond dus uit te leggen, terwijl op vijf meter afstand de zaagjes heen en weer gingen. Ik vertelde het de manager, maar helpen deed dat blijkbaar niet, want ik zie dat het lokaal nog steeds gedeeld wordt…

Lessen van twee uur geef ik nu geregeld in twee verschillende lokalen. Vervelend tijdsverlies, zeker als je gaat naar het lokaal van een collega die vervolgens in jouw oude lokaal staat. "Volgens de computer kan het niet anders", zei de roosteraar.

Roosteraars die zeggen "Ik heb niet genoeg lokalen" zouden moeten zeggen: "Ik heb niet goed geroosterd…"